शास्त्रीय नृत्य के कलाकार

साहित्‍य में पहला संदर्भ वेदों से मिलता है, जहां नृत्‍य व संगीत का उदगम है । नृत्‍य का एक ज्‍यादा संयोजित इतिहास महाकाव्‍यों, अनेक पुराण, कवित्‍व साहित्‍य तथा नाटकों का समृद्ध कोष, जो संस्‍कृत में काव्‍य और नाटक के रूप में जाने जाते हैं, से पुनर्निर्मित किया जा सकता है । शास्‍त्रीय संस्‍कृत नाटक (ड्रामा) का विकास एक वर्णित विकास है, जो मुखरित शब्‍द, मुद्राओं और आकृति, ऐतिहासिक वर्णन, संगीत तथा शैलीगत गतिविधि का एक सम्मिश्रण है । यहां 12वीं सदी से 19वीं सदी तक अनेक प्रादेशिक रूप हैं, जिन्‍हें संगीतात्‍मक खेल या संगीत-नाटक कहा जाता है । संगीतात्‍मक खेलों में से वर्तमान शास्‍त्रीय नृत्‍य-रूपों

പൂർവോത്തറിൻ്റെ മണിപ്പുർ ക്ഷേത്രം സേ ആയ ശാസ്ത്ര നൃത്യ മണിപുരി നൃത്യം ഉണ്ട്.
*മണിപുരി നൃത്യ ഭാരതം അന്യ നൃത്യ രൂപങ്ങൾ സേ ഭിന്നം.
*ഇതുപോലെ ശരീര ധീമി ഗതി സേ ചലത ഹൈ, സാങ്കേതിക ഭാവ്യത കൂടാതെ മനമോഹകും ഗതിയും പ്രവാഹിത് ഹോതി ഉണ്ട്.
* യഹ് നൃത്യ രൂപം 18വീം ശതാബ്ദിയിൽ വൈഷ്ണവ സമ്ബ്രദായത്തിൽ വികസിപ്പിച്ചെടുത്തു ഈതി റിവാസ്, ജാദുഇ നൃത്യ രൂപങ്ങൾ എന്നിവയിൽ ഉൾപ്പെടുന്നു.
*വിഷ്ണു പുരാണം, ഭാഗവത പുരാണം തഥാ ഗീത ഗോവിന്ദം കി രചനയോം ഐ രൂപ സേ ഉപയോഗം ജാതി ഉണ്ട്.
* മണിപ്പുർ കി മെയ്‌റ്റി ജനജാതി കി ദന്ത കഥകൾ പിണ്ഡ കെ സമാന് തീ.